Podstawowe definicje
Coraz więcej mówimy o obecności reklamy zewnętrznej w naszym otoczeniu, o zawłaszczaniu i komercjalizacji przestrzeni publicznej, o granicach sfery prywatnej i wspólnej. Czy jednak zawsze mówimy tym samym językiem? Nie chodzi tu o ujednolicanie punktów widzenia, lecz o umiejętność właściwego nazywania elementów wizualnego chaosu.
Przyczyny chaosu wizualnego w Polsce
Chaos wizualny nie ma jedynie wymiaru estetycznego; to w równej mierze problem prawny, ekonomiczny, społeczny, polityczny. Ujrzenie go z różnych perspektyw pozwala zrozumieć konkretne sytuacje i skutecznie działać na rzecz poprawy obecnego stanu rzeczy. Nawet najlepiej opracowane zapisy prawne pozostaną martwe, jeśli nie będzie powszechnie rozumiany ich sens i nie będą one umiejętnie wykorzystywane.
Billboardy, banery, siatki… Typologia
Jak obrazowo opisywali w Polskim outdoorze Ela Dymna i Marcin Rutkiewicz, reklama zewnętrzna przypomina czasem rozbuchaną tropikalną dżunglę. Jeśli tylko może, zapuszcza swoje korzenie w najwęższe szczeliny, zajmuje każdą, nawet najmniejszą wolną przestrzeń. Strzela w górę drzewami billboardów, pokrywa ściany i płoty pnączami banerów, obrasta latarnie i słupy mchem ogłoszeń drobnych, zrzuca liście ulotek, pączkuje dziesiątkami odmian i gatunków.
Hierarchia informacji w przestrzeni
Komunikaty w przestrzeni wizualnej pełnią różne funkcje. Znaki drogowe pomagają nam w bezpieczny sposób dotrzeć do celu, powiadamiają o ważnych lub po prostu ciekawych punktach na trasie przejazdu. Miejskie systemy informacji ułatwiają orientację w przestrzeni – podobnie jak czytelne szyldy, dzięki którym łatwo zidentyfikujemy daną usługę. Przestrzeń może służyć do przekazywania wiadomości o wydarzeniach kulturalnych. Jest w niej również miejsce na reklamę.
