Treść uchwały i zasady parku kulturowego: https://www.bip.krakow.pl/?dok_id=48882
Pod powyższym linkiem znajduje się również raport z działań podejmowanych w parku kulturowym w 2013 roku, pokazujący skalę przemian i wysiłku wkładanego przez miejskich urzędników w uporządkowanie przestrzeni krakowskiego Starego Miasta.
Dlaczego park kulturowy? http://krakow.pl/parkkulturowy
Duża popularność hasła „park kulturowy” to efekt ponad dziesięcioletniej batalii krakowskich urzędników, którzy w listopadzie 2010 roku przyjęli uchwałę o objęciu specjalną ochroną zabytkowego terenu staromiejskiego w obrębie Plant (uchwała weszła w życie w grudniu 2011 roku). Krakowski model działania wynikał z determinacji władz miasta, konsekwentnej pracy plastyka miejskiego, oczekiwań mieszkańców oraz presji mediów. W celu stworzenia zasad funkcjonowania parku prowadzono także dialog z właścicielami lokali, którym proponowano np. promocję na miejskim portalu w zamian za dostosowanie swojego szyldu do nowych wymogów (akcja „Reklama za reklamę”).
Dzięki takim działaniom liczba nośników reklamowych na terenie Starego Miasta spadła o połowę, przy jednoczesnym wzroście ich legalności (na umieszczenie 3/4 wszystkich nośników otrzymano stosowne pozwolenia). Uregulowano kwestię reklam wielkopowierzchniowych na rusztowaniach budowlanych, usunięto „wystawki” towaru w pasach drogowych ulic i wyeliminowano problem tzw. staczy, czyli osób trzymających w rękach tabliczki z reklamami. Krakowski park kulturowy nie jest dziełem skończonym – wprowadzone rozwiązania podlegają przeglądom i ewentualnym modyfikacjom. Planuje się również wprowadzenie parku kulturowego w dzielnicach Podgórze i Nowa Huta.
Najważniejsze zasady:
– zakaz lokalizacji, obwożenia i obnoszenia nośników reklamowych w przestrzeni publicznej na obszarze parku (wyjątkiem są nośniki okolicznościowe, informujące o imprezach),
– zakaz umieszczania nośników informacji wizualnej powyżej linii parteru, w tym w oknach na całej elewacji budynku, na dachach i kalenicach oraz ścianach szczytowych budynków,
– nośniki informacji wizualnej na budynku mogą być umieszczane płasko na elewacji lub witrynie lokalu (maksymalnie 20% powierzchni witryny) bądź na wysięgnikach. Nośniki winny być dostosowane do kompozycji architektonicznej i charakteru budynku. Podlegają regulacjom co do formatu (np. dla nośników płaszczyznowych maksymalnie 1 m²) i odległości od lica elewacji oraz jakości wykonania (zakaz stosowania jaskrawej kolorystyki, projekcji świetlnych, neonów),
– jeden lokal usługowy = jeden szyld,
– dopuszcza się umieszczanie reklamy na budynku na czas jego remontu, nie dłużej niż na 12 miesięcy. Powierzchnia reklamy nie może przekraczać 50% powierzchni rusztowania; pozostała powierzchnia reklamy powinna przedstawiać wizerunek elewacji budynku, na którym się znajduje.
