Ustawą krajobrazową uchylono art. 15 ust. 3 pkt 9 ustawy Prawo zamówień publicznych, zatem z dniem jej wejścia w życie rady gmin utracą kompetencje do ustalania w planach miejscowych zasad i warunków sytuowania obiektów małej architektury, tablic i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń. Jedynym aktem prawnym, w którym gminy będą mogły zamieścić te zasady i warunki, staje się odtąd uchwała reklamowa.
Powyższa reguła odnosi się jednak wyłącznie do sytuacji, gdy plan miejscowy na danym terenie ma dopiero zostać uchwalony. Natomiast reguła ta nie odnosi się do istniejących już planów miejscowych, które w swej treści zawierają ustalenia, o których mowa w art. 15 ust. 3 pkt 9 u.p.z.p. Rozwiązanie tego problemu przynoszą dyspozycje art. 12 ust. 1 i 2 ustawy krajobrazowej, z których wynika wprawdzie, że miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego obowiązujące w dniu wejścia w życie tej ustawy (tj. 11 września 2015) zachowują moc, ale regulacje tych planów wydane na podstawie art. 15 ust. 3 pkt 9 u.p.z.p. obowiązują do dnia wejścia w życie uchwały reklamowej. Takie rozwiązanie pozwoli w przyszłości uniknąć ryzyka występowania sprzeczności pomiędzy odpowiednimi regulacjami dwóch aktów o jednakowej mocy prawnej: planu miejscowego i uchwały reklamowej.
Jednakże ustawodawca zastosował odmienne reguły wobec tych projektów miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, w stosunku do których podjęto uchwałę o przystąpieniu do sporządzania lub zmiany planu, ale które nie zostały uchwalone przez radę gminy do dnia wejścia w życie ustawy krajobrazowej. Do nich stosuje się bowiem przepisy dotychczasowe, a zatem również art. 15 ust. 3 pkt 9 u.p.z.p. Oznacza to w praktyce, że zasady i warunki sytuowania reklam w miastach (gminach), w których przed 11 września 2015 przystąpiono do uchwalania planu miejscowego, a uchwalono go ostatecznie już po 11 września 2015, mogą być zawarte w dwóch równoprawnych aktach prawa miejscowego, tj. miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz uchwale reklamowej.
