Rada gminy w uchwale reklamowej określa zasady i warunki sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, ich gabaryty, standardy jakościowe oraz rodzaje materiałów budowlanych, z jakich mogą być wykonane (art. 37a ust. 1 u.p.z.p.). Z kolei w odniesieniu do szyldów w uchwale reklamowej określa się zasady i warunki ich sytuowania, gabaryty oraz liczbę szyldów, które mogą być umieszczone na danej nieruchomości przez podmiot prowadzący na niej swoją działalność (art. 37a ust. 2 u.p.z.p.). W stosunku do szyldów uchwała poza określeniem zasad i warunków ich umieszczania może zatem wprowadzać ograniczenia co do ich liczby na danej nieruchomości. W tym miejscu należy zadać sobie pytanie, czy w związku z tym, że ustawa krajobrazowa nie mówi, że w uchwale – w stosunku do szyldów – określa się standardy jakościowe i rodzaje materiałów, z których szyldy mają być wykonane, to czy rada gminy może te kwestie również regulować? Wydaje się, że prawidłowa interpretacja sformułowania „zasady i warunki sytuowania” powinna prowadzić do wniosku, że pod pojęciem tym należy rozumieć również inne warunki, takie jak: standardy jakościowe czy materiały budowlane, z których szyldy mają być wykonane. Parametry te będą przez gminę ustalane m.in. w oparciu o uzgodnienia i opinie współpracujących z gminą organów administracji publicznej różnego szczebla, takich jak regionalny dyrektor ochrony środowiska, wojewódzki konserwator zabytków czy marszałek województwa.
W uchwale reklamowej rada gminy może zakazać sytuowania ogrodzeń oraz tablic reklamowych i urządzeń reklamowych, z wyłączeniem szyldów (art. 37a ust. 3 u.p.z.p.). Zakazy związane z ogrodzeniami nie odnoszą się do ogrodzeń autostrad i dróg ekspresowych oraz ogrodzeń linii kolejowych (art. 37a ust. 8 u.p.z.p.).
Podkreślić trzeba, że uchwała reklamowa odnosi się również do obiektów istniejących w dniu jej wejścia w życie. Powinna zatem określać warunki i termin dostosowania obiektów, który ustawowo nie może być krótszy niż 12 miesięcy (górnego limitu ustawodawca nie wskazał – art. 37a ust. 9 u.p.z.p.). Powyższa regulacja budzi zastrzeżenia; eksperci zastanawiają się, czy nie stoi w sprzeczności z zasadą głoszącą, że prawo nie działa wstecz. Dla niektórych właścicieli urządzeń reklamowych będzie oznaczała konieczność demontażu tych urządzeń, które nie będą spełniać warunków określonych w uchwale właściwej rady gminy. Wydaje się jednak, że właśnie taki był zamysł tych zmian, w celu uporządkowania obecnego krajobrazu.
Zgodnie z art. 19 pkt 1b ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami w uchwale reklamowej uwzględnia się w szczególności:
- ochronę zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru i ich otoczenia;
- ochronę zabytków nieruchomych, innych niż wymienione w pkt 1, znajdujących się w gminnej ewidencji zabytków;
- wnioski i rekomendacje audytów krajobrazowych oraz plany ochrony parków krajobrazowych.
Przepisów dotyczących reklam, zgodnie z art. 37c u.p.z.p. nie stosuje się do:
- upowszechniania informacji trwale upamiętniających osoby, instytucje lub wydarzenia,
- informacji o charakterze religijnym, związanym z działalnością kościołów lub innych związków wyznaniowych, jeżeli tablica reklamowa lub urządzenie reklamowe sytuowane są w granicach terenów użytkowanych jako miejsca kultu i działalności religijnej oraz cmentarzy.
